وصیت‌نامه شهید «رحمت‌الله حاج‏‌عیدی»:

پدرم، دوست دارم بر سر جنازه‌ام سخنرانی کنی

شهید «رحمت‌الله حاج‏‌عیدی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: پدر جان دوست دارم سر جنازه‌ام سخنرانى كنى و به منافقين بفهمان كه ما از شهيد شدن فرزندانمان هيچگونه نگرانى نداريم.

رحمت‏‌الله حاج‏‌عیدی پنجم اردیبهشت 1344، در دیباج به دنیا آمد. پدرش سلطانعلی و مادرش طوبی نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و چهارم مرداد 1364، در قلموت بر اثر انفجار مین و اصابت ترکش به شهادت رسید. پیکر او را در گلزار شهدای زادگاهش به خاک سپردند.

بسم الله الرحمن الرحيم 

بنام خداوند بخشنده و مهربان 

چند نكته اى از وصيت نامه خود را شروع مى كنم كه من اگر شهيد شدم و اين شهادت پر افتخار نصيب بنده‌شد از پدر و مادر مى خواهم كه فاطمه را خوب نگهدارى كنيد و از همه شما مى خواهم برايم گريه نكنيد روى خود را شاد كنيد تا دشمنان با ناراحتى بميرند. نگذاريد دشمنان شاد باشند و نگذاريد از شهيد شدن بنده و امثال بنده دشمنان و منافقان سوء استفاده كنند فقط از شما مى خواهم كه برايم قرآن بخوانيد.

پدر جان دوست دارم سر جنازه ام سخنرانى كنى و به منافقين بفهمان كه ما از شهيد شدن فرزندانمان هيچگونه نگرانى نداريم خوشحال هستيم كه فرزندمان در اين راه شهيد شد و به لقاء الله پيوست و اميد من از شما اين است فاطمه را بگوييد كه روحيه خود را شاد كند و از براى بنده ناراحت نباشد اگر از من بدى ديديد مرا عفو كنيد بخصوص اى پدر گرامى و اى مادر مهربانم كه شب و روز نخفته اى و مرا به سختى بزرگ كرده ايد از شما مى خواهم دعاى خير درباره من بكنيد پدر جان مرگ پيش پاست انتظار از خدا بايد داشت.

والسلام عليكم ورحمه الله و بركاته