امام جمعه محترم، نماینده محترم، فرماندار ارجمند، ریاست محترم شورای شهر و مدیر محترم شبکه بهداشت دامغان

علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد

مشکلات امروز بهداشت و درمان مثل دارو و بویژه سرم و تعطیلی کارخانه سرم سازی در شرایط فعلی نشانگر عدم برنامه ریزی مدیران است، اینکه بسیاری از بیماران در برخی شهرهای ایران در محوطه می خوابند و اینکه داروخانه ها تبدیل به مرکز پخش کرونا شده و اینکه طرح نسخه الکترونیکی در بدترین شرایط زمانی اجرا می شود همه و همه ناشی از این است که مسئولین بر اساس بدترین شرایط ممکن برنامه ریزی نکرده اند؛ یک نفر باید به وزیر بهداشت می فهماند که ابراز ارادت به مسئولین به مفهوم پنهان کاری و فرار از واقعیت ها نیست و به نماینده محترم عرض می کنم کسی نیست که نداند حقوق مردم دامغان نادیده گرفته شده است ولی الان زمان احقاق حقوق دولتی در بخش بهداشت و درمان نیست.
اکنون باید نگرش سیستمی به دامغان داشته باشیم. دامغانی که نباید معطل برنامه های طویل المدت دولت بماند و الان زمان ساخت فضای بهداشت و درمان نیست. مردم را نباید به آینده نامعلوم حواله داد. باید توجه داشته باشیم که امروز نفس بیماران ما بند آمده است. امروز دارند بیمارهایی که هر کدام می توانند کانون بیماری باشند را به خانه هایشان می‌فرستید و آمار مبتلایان را تصاعدی کرده اند. امروز مشکل تخت و تجهیزات دارید. پیشنهاد می کنم به موارد زیر توجه فرمایید:

۱_ نماینده محترم در آخرین جلسه ستاد مردمی مبارزه با کرونا، دستور تعطیلی ستاد مبارزه با کرونا را دادند و متاسفانه بعضی مسئولین دیگر هم از این پیشنهاد استقبال کردند، در حالیکه این ستاد در شرایطی که استانداری با اصل تمرکز گرایی و استان سالاری مسیر چند ماهه الکترونیکی را برای رسیدن به نیازهای بهداشتی ماسک و الکل طراحی کرده بود، همین ستاد در
بدترین شرایط یعنی عید نوروز نه تنها نیازهای مردم، که صدها میلیون تومان از نیازها تجهیزاتی بیمارستان را نیز تامین کردند. پیشنهاد میکنم به خاطر مردم ستاد مردمی کرونا را دوباره احیا کنید و این ستاد که مسئولین باید در آن حضور فعال داشته باشند محور حل مشکل کرونا در دامغان باشد، زیرا الان زمان تقسیم وظیفه نیست کرونا مشکل همه است و حل آن همت همگانی می خواهد.
۲_ یکی از فضاهای جنب بیمارستان مثل دانشگاه بهداشت یا دانشگاه آزاد که تا پایان بحران بلا استفاده است را به سرعت انتخاب و تجهیز آن را به مردم بسپارید و مردم به جای هزینه های محرم که خود می تواند موجب انتشار بیماری شود تخت و یا سایر تجهیزات خریداری نمایند. باور کنید اگر امروز اعلام کنید فردا صدها نفر این مسئولیت را بعهده گرفته و کمک خواهند کرد. ما باید به فکر روزی باشیم که خدای ناکرده صدها مهاجر دامغانی مجبور شوند برای درمان به دامغان مراجعه کنند.
۳_ باید از کادر بیمارستان قدر دانی شود. قدر دانی لسانی مشکلی را حل نمیکند، باید آثار این قدر شناسی در زندگی آنها ملموس باشد ولی برای قدر دانی هرگز سراغ کمک های مردمی نروید به نظر بنده فروش یک قطعه زمین توسط شورای شهر و شهرداری می تواند مرهمی بر تن خسته کادر درمان دامغان بگذارد.

مسئولین عزیز
نمی دانیم چه سر انجامی در انتظار دوران کرونایی ماست، ولی مدیریت ها در بحرانهای اینچنینی اثبات می شود، مسئول بودن و روزمرگی اختیار کردن هنری نیست. بیایید با ابتکار عمل هایتان شهر را مدیریت کنید و برای این مهم فعلا چاره ای ندارید جز اینکه مردم را به صحنه آورید. امیدوارم این دوران تلخ تر از زهر هر چه زودتر بگذرد و آسایشی دوباره را برایمان به ارمغان آورد.

علی اصغر هراتی عضو انجمن مردمی توسعه دامغان