جاذبه ایران قوی

جعفر علیان نژادی 

آنچه در میان تحلیل ها و نگاه های موجود به موضوع افتخارآفرینی دختران ایران در المپیک، کمتر مورد توجه قرار گرفت، جاذبه ای بود که آنان زیر پرچم کشورمان رقم زدند: «جاذبه قدرت ملی». این پیام که اگر دختر ایرانی بخواهد می تواند. می تواند بر قوی ترین حریفان و سخت ترین موانع پیروز شود. اینکه اثبات کند خواستن توانستن است و توانستن یعنی تبدیل شدن به قویترن دختران دنیا.

معادله بسیار ساده و سردستی است. اگر قوی شوید، پرجاذبه خواهید شد. همیشه قوی ترین افراد، موثرترین انسان های یک جامعه هستند. طبیعی است چنین افرادی مورد توجه آحاد مردم قرار گرفته و از قدرت الهام بخشی و جذب برخوردار می شوند. قوی شدن، یعنی روی پای خود ایستادن، یعنی استقلال، یعنی وابسته دیگران نبودن و در نهایت یعنی تبدیل شدن به تکیه گاه.

افتخارآفرینی دختران ایران که عصاره و چکیده تلاش جامعه زنان و دختران در جامعه ورزش بانوان کشورمان است، هم یک نشانه است، هم یک نماد است. نشانه توانایی جهانی نقش آفرینی و تاثیر زن ایرانی با همه ویژگی های و خصوصیات مربوط به ایرانی بودن او و هم نمادی است از حقیقت قدرت ایران اسلامی. در جدول مدال های المپیک و در نگاه جهانیان، این نام ایران است که ارتقاء می یابد و این پرچم ایران است که بالا می رود.

این عزت و غرور ملی است که فریاد می شود، این حس وطن دوستی است که تحریک می شود و این حس متعلق بودن به جایی است که دیده ها را از شدت افتخار گریان و دل ها را می لرزاند. جاذبه قدرت ملی یعنی همین، یعنی ایجاد قوی ترین حس تعلق در آحاد یک ملت. این که افتخار به ایران و ایرانی بودن کنیم. ایرانیان قوی، ایران را قوی می کنند و ایرانی قوی کسی است که حس تعلق خود و ملتش را به کشورش بیشتر می کند.

گمان می کنم، کسانی که پشت به پرچم کرده‌اند و رفته اند، در نقطه مقابل این تحلیل قرار دارند. تلاش و موفقیت آنها دچار رنج بی جایی و بی تعلقی است. نمایش آنها و درخشش احتمالی شان زنجیره های تعلق به وطن را سست می کند. هر چند در چهره هایشان فریاد پشیمانی موج می زند، اما چنین حسی جدی نیست، خودخواهانه است. می خواهد دیگران نیز مانند آنها شوند، بیجا و بی تعلق. فرزند ایران کسی است که حس تعلق به وطن را بالا می برد نه برعکس.

حس تعلق داشتن و مال جایی بودن ایرانی، دلیل می خواهد، دلیل آن ایران است با همه خصوصیاتش. ایران نیز با مردمش قوی و جذاب می شود. مردمی که رنج دوران و مصائبش را به جان می خرند تا ایران، ایران بماند و فرزندانش، ایران قوی را به حسرت دائمی جلای وطن کرده ها تبدیل کند. فرزندان ایران زیر پرچم ایران، هم قوی می شوند و هم حس تعلق به ایران را قدرت می بخشند. بدون چنین التزامی به پرچم، نه ایران خواهد ماند و نه ایرانی، ایرانی.

نکته آخر آنکه ایرانی ماندن تابع هنجارِ وطن دوستی است. هنجار احترام و التزام عملی به پرچم، سرزمین، مردم، آیین و قوانینش. زندگی بی چنین هنجاری ممکن است، اما دیگر اسمش زندگی ایرانی نیست…