«سایه‌های استوار؛ از آتش خیابان تا فریاد خاموش اقتدار»

(کنایه از مقاومت فراجا در برابر تخریب‌ها و حفظ امنیت علیرغم ناملایمات)

دفاع از فراجا؛ صدایی که شنیده نمی‌شود

در هیاهوی اتهام‌زنی‌های یک طرفه به انتظامی، کمتر کسی به ریشه‌یابی واقعی مشکلات می‌پردازد. آیا تاکنون پرسیده‌اید چرا نیروهایی که خود قربانی خشونت و آشوب‌گری شده‌اند، امروز به «مقصر اصلی» تبدیل می‌شوند؟

۱. تخریب زیرساخت‌های امنیتی؛ آغازگر چرخه‌ی ناامنی

– وقتی در ناآرامی‌های ۱۴۰۱، کانکس‌های پلیس ،نماد نظم و امنیت عمومی ، به آتش کشیده شد، عملاً سنگ بنای بی‌ساختاری گذاشته شد. این تخریب‌ها نه «اعتراض»، که ضربه به امنیت جامعه بود. اگر امروز شاهد ضعف در حفاظت از اماکنی مانند خوابگاه دانشگاه تهران هستیم، آیا نباید پرسید چرا برخی با شعله‌ور کردن نمادهای قانون، مسیر را برای هرج ومرج هموار کردند؟

۲. پلیس ایران؛ قربانی سیاست‌زدگیِ منتقدان

– جملهٔ «پلیس آمریکا بالا سرشان باشد» طعنه‌ای است به دوگانگی معیارهای منتقدان. همان کسانی که برخورد قاطع پلیس ایران را محکوم می‌کنند، نسبت به کشتارهای پلیس آمریکا(مانند قتل جورج فلوید) سکوت اختیار می‌کنند. آیا این نگاه گزینشی، نشان دهندهٔ جهت‌گیری سیاسیِ پنهان نیست؟

۳. دانشگاه تهران؛ تناقضی که پنهان می‌شود

– در سال ۱۴۰۱، مدیریت دانشگاه تهران با درخواست جمع‌آوری کانکس‌های پلیس، عملاً حضور پلیس را حذف کرد. اکنون که نتیجهٔ این تصمیمِ نسنجیده آشکار شده، چگونه می‌توان فراجا را به «سهل‌انگاری» متهم کرد؟ آیا نباید پرسید چرا مسئولان دانشگاه با حذف نمادهای امنیتی، دانشجویان را در معرض خطر قرار دادند؟

۴. پلیس؛ سپر بی‌پناه جامعه

– انتظامی در خط مقدم مقابله با آشوب‌ها، جان‌فشانی می‌کنند، اما در سکوت رسانه‌ای، حتی حق دفاع از خود را ندارند. وقتی کسی از سوختن مأموران در آتش آشوب سخن نمی‌گوید، چطور انتظار داریم این نیروها با انگیزه به وظایفشان ادامه دهند؟

۵. عدالت گزینشی؛ ابزاری برای تخریب وجهه‌ی ملی 

– اتهام‌زنی به فراجا در فضای مجازی، نه برای کشف حقیقت، که برای جریحه‌دار کردن اعتماد عمومی به نهادهای امنیتی است. آیا کسانی که امروز از «مظلومیت دانشجو» سخن می‌گویند، همانانی نیستند که دیروز با تشویق به خشونت، زمینه‌ساز تراژدی‌های انسانی شدند؟

فرماندهی انتظامی ایران، با وجود تمام محدودیت‌ها، سدی در برابر هرج ومرج است. اگر جامعه به جای انگشت اتهام به سمت فراجا، همدلی و حمایت پیشه کند، آنگاه می‌توان امید داشت که امنیت ، این حق اولیه‌ی هر شهروند به عدالت تأمین شود. آیا زمان آن نرسیده که به جای تخریب، چراغ امنیت را پاس داریم؟

#دفاع_ازفراجا

#پلیس_مظلوم_مقتدر